06 - En Aam

En Aam - Bagëtitë

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim

1. Gjithë lavdërimet dhe falënderimet i takojnë vetëm Allahut i Cili krijoi qiejt dhe tokën, solli errësirën dhe dritën, megjithatë ata që nuk besojnë mbajnë të tjerë si të barabartë me Zotin e tyre.

2. Është Ai i Cili ju ka krijuar ju nga balta dhe pastaj Ai ka përcaktuar për ju një kohë të fiksuar (për të vdekur). Dhe me Të është edhe një kohë tjetër e përcaktuar (për ju për t’u ringjallur), megjithatë ju dyshoni (në Ringjallje).

3. Dhe Ai është Allahu (që adhurohet) në qiej dhe në tokë. Ai di çfarë ju fshehni dhe çfarë ju shprehni dhe Ai di çfarë ju fitoni (për këtë botë dhe për botën tjetër).

4. Dhe asnjëherë nuk u ka ardhur atyre një Ajet (shenjë) nga Ajetet (shenjat) e Zotit të tyre, e ata të mos janë larguar prej tij.

5. Vërtetë që ata e mohuan të vërtetën (Kur’anin dhe Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) kur ajo u erdhi atyre, por do t’u vijë lajmi për atë (dënimin) me të cilin ata talleshin.

6. A nuk kanë parë ata sa shumë breza popujsh para tyre Ne i kemi shkatërruar, të cilët Ne i kishim vendosuar në tokë e të atillë si ata Ne nuk ju kemi bërë as ju? Dhe Ne derdhëm mbi ta shi të mjaftueshëm nga qielli duke bërë që nën ta të rrjedhin lumenj, megjithatë Ne i shkatërruam ata për gjynahet e tyre dhe krijuam pas tyre breza popujsh të tjerë.

7. Edhe sikur të të kishim zbritur ty (O Muhammed) Libër të shkruar në letër, kështu që ata të mund ta preknin atë me dorën e tyre, mosbesuesit prapëseprapë do të kishin thënë: “Kjo nuk është asgjë tjetër, veçse magji e qartë!”

8. Pastaj thanë: “Përse nuk i është dërguar atij një melek?” Sikur Ne të kishim dërguar një melek, atëherë çështja do të ishte vendosur menjëherë dhe nuk do t’u lejohej aspak kohë pritje.

9. Edhe sikur ta kishim caktuar atë (Pejgamberin) prej melekëve, sigurisht që do ta kishim bërë atë një njeri dhe padyshim që Ne do t’u kishim shkaktuar atyre pështjellim për një çështje (për Mesazhin e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) për të cilën ata tashmë vetë e kanë mveshur me mosmarrëveshje e kundërshtime.

10. Dhe vërtet shumë të Dërguar janë përqeshur para teje (O Muhammed), por tallësit e tyre u mbuluan vetë pikërisht nga ajo gjë me të cilën ata talleshin.

11. Thuaj (O Muhammed): “Udhëtoni në tokë dhe shihni se cili ishte fundi i atyre që mohuan të vërtetën.”

12. Thuaj: “Kujt i përket gjithë ç’është në qiej dhe në tokë?” Thuaj: “Allahut. Ai shkroi për Veten e Tij Mëshirën. Sigurisht që Ai do t’ju mbledhë të gjithë ju së bashku në Ditën e Ringjalljes, për të cilën nuk ka pikë dyshimi. Ata që shkatërrojnë veten e tyre, nuk do të besojnë (Allahun Një e të Vetëm).

13. Dhe të Tij janë gjithçka që pushon (ekziston) natën dhe ditën dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.”

14. Thuaj: “A mos vallë do të zgjedh për Vali (mbrojtës e të adhuruar) tjetërkënd pos Allahut, Krijuesin e qiejve dhe të tokës? Dhe Ai është i Cili ushqen e që Vetë nuk ushqehet.” Thuaj: “Vërtet unë jam urdhëruar të jam i pari i atyre që ia nënshtrojnë veten e tyre Allahut si muslimanë.” Dhe mos u bëj ti (O Muhammed) prej Mushrikinëve (mohuesve të Njësisë së Allahut, që i vënë shok Allahut). (Tefsir Al-Kurtubi).

15. Thuaj: “Kam frikë mundimet e Ditës së Madhe, nëse nuk i bindem Zotit tim.”

16. Kush i shmanget atë Ditë (një dënimi të tillë), sigurisht që (Allahu) ka qenë i Mëshirshëm ndaj tij dhe kjo do të ishte një fitore e lumturisë së qartë.

17. Dhe nëse Allahu ju prek me ndonjë të keqe, askush nuk mund ta largojë atë pos Atij dhe nëse Ai ju prek ju me ndonjë të mirë, atëherë Ai është i Zoti për të bërë çdo gjë.

18. Dhe Ai është i Papërballueshmi, më i Larti përmbi robët e Tij dhe Ai është më i Urti Gjithëgjykues, i Mirënjohuri për çdo gjë.

19. Thuaj: “Kush është më i Madhi në Dëshmi?” Thuaj: “Allahu është (më i Madhi) Dëshmues mes meje dhe mes jush; ky Kur’an më është zbritur mua, që unë me anë të tij t’ju këshilloj ju dhe ata që ai (Kur’ani) do të arrijë. A mundeni vërtet që të mbani barrën e dëshmisë se përveç Allahut ka edhe (zota, perëndi) të adhuruar të tjerë?” Thuaju: “Unë nuk e bëj dot një dëshmi të tillë!” Thuaj: “Por në të vërtetë Ai (Allahu) është i Vetmi Zot, i Adhuruari i Vetëm dhe vërtet që unë jam i pafajshëm për ato që ju i bashkoni Atij në adhurim.”

20. Atyre (jehudive dhe të krishterëve) të cilëve u kemi dhënë Librat e Parë (Teuratin dhe Inxhilin) e dallojnë dhe e njohin atë (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem si të Dërguar të Allahut) siç njohin fëmijët e tyre. (Por) ata që e shkatërrojnë veten e tyre, nuk do të besojnë. (Tefsir At-Tabari).

21. Dhe kush bën padrejtësi më të madhe se ai i cili trillon gënjeshtër ndaj Allahut, apo mohon Ajetet e Tij (provat, shenjat, treguesit)? Vërtet që Dhalimunët (mosbesimtarët, keqbërësit, të padrejtët) kurrë nuk do të jenë të fituar.

22. Dhe Ditën kur Ne i tubojmë të gjithë ata së bashku, Ne do t’u themi atyre që Na bashkonin të tjerë në adhurim: “Ku i keni shokët të cilët ju gjithnjë i mbajtët (si të adhuruarit tuaj)?”

23. Në këtë kohë nuk do t’u lihet asnjë dredhi (për t’u shfajësuar ose si kundërdëshmi), por vetëm që të thonë: “Betohemi për Allahun – Zotin tonë, se nuk kemi qenë prej atyre që adhuronim të tjerë përveç (e përkrah) Allahut.”

24. Shiko si gënjejnë kundër vetes së tyre! Por gënjeshtra e shpikur do të zhduket prej tyre.

25. Dhe prej atyre ka disa që duket sikur të dëgjojnë, por Ne kemi vënë mbulesë në zemrat e tyre, kështu që ata nuk kuptojnë dhe janë të shurdhuar. Edhe sikur ta shihnin çdo Ajet (shenjë, argument), ata nuk do të besonin as nga kjo, aq sa kur vijnë tek ti për të polemizuar e për të kundërshtuar, këta mosbesimtarë thonë: “Këto s’janë veçse përralla të të parëve tanë.”

26. Ata ndalojnë edhe të tjerët prej tij dhe vetë i rrinë larg atij dhe duke vepruar kështu, ata nuk shkatërrojnë veçse vetveten, dhe (prapëseprapë) nuk e ndjejnë.

27. Vetëm sikur t’i shihje kur janë të ndalur pranë Zjarrit! (Atje) do të thonë: “Sikur të dërgoheshim përsëri (në dynja)! Atëherë nuk do t’i mohonim më Ajetet (provat, shenjat, treguesit, shpalljet) e Zotit tonë dhe do të ishim prej besimtarëve!”

28. Por tashmë është bërë e qartë për ta çfarë ata kishin fshehur më parë. Edhe sikur të ktheheshin përsëri (në dynja), padyshim që do t’u ktheheshin atyre gjërave prej të cilave ata qenë ndaluar njëherë. Dhe me të vërtetë që ata janë gënjeshtarë.

29. Dhe thonin: “Nuk ka më jetë tjetër përveç kësaj që jemi në këtë botë dhe se kurrë nuk do të ringjallemi më.”

30. Vetëm sikur t’i shihje kur të sillen se si rrinë para Zotit të tyre! Ai do t’u thotë: “A nuk është kjo (Ringjallja) e vërtetë?” Ata do të thonë: “Po, për Zotin tonë!” Pastaj Ai do t’u thotë: “Kështu pra, shijoni dënimin, sepse kurrë nuk besuat.”

31. Vërtet që janë të humbur ata të cilët e mohuan takimin me Allahun, derisa papritur, atyre u vjen Ora (shenjat e vdekjes) dhe thonë: “Mjerë ne që nuk ia vumë mendjen kësaj pune,” ndërsa do të mbajnë mbi shpinë barrën e tyre; dhe vërtet e keqe është barra që ata do të mbajnë!

32. Dhe jeta e kësaj bote nuk është asgjë tjetër veçse lojë dhe dëfrim, por më e mira është Shtëpia në Botën e Pastajme (në Xhennet) për El-Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam). A nuk kuptoni pra?

33. Vërtet Ne e dimë pikëllimin që të shkaktojnë ty fjalët e tyre: nuk je ti ai të cilin ata mohojnë, por janë Ajetet e Allahut (Kur’ani) që Dhalimunët (mosbesimtarët, keqbërësit) mohojnë.

34. Vërtet që shumë të Dërguar qenë mohuar para teje (O Muhammed), por me ngulm ata e duruan mohimin, bile edhe u lënduan, derisa ata i arriti Ndihma Jonë. Dhe askush nuk mund të ndryshojë Fjalët (Vendimet) e Allahut. Sigurisht që ty të kanë arritur lajmet për të Dërguarit e tjerë.

35. Në qoftë se neveria e tyre është e rëndë për ty (dhe nuk duron dot të jesh i qetë nga mundimi i tyre), atëherë në qoftë se je në gjendje, gjeje një tunel në tokë apo një shkallë për në qiell që t’ju sillje atyre një shenjë (dhe ti nuk e bën dot atë, kështu pra, ji i duruar). Dhe po të kishte dashur Allahu, Ai do të mund t’i kishte mbledhur të gjithë bashkë në udhëzim të vërtetë, kështu që mos u bë prej Xhahilunëve (që lëkunden nga padija dhe padurimi).

36. Vetëm ata që dëgjojnë (Mesazhin e Pejgamberit Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) do të pranojnë (e do të përfitojnë), por sa për të vdekurit (mosbesimtarët), Allahu do t’i ngre ata dhe tek Ai do të kthehen (për të marrë shpërblimin e tyre).

37. Dhe ata thanë: “Përse nuk i dërgohet një shenjë atij prej Zotit të tij?” Thuaj: “Allahu është padyshim i Zoti të dërgojë shenjë, por shumica e tyre nuk e dinë.”

38. Nuk ka asnjë krijesë në tokë, asnjë shpend që fluturon me krahët e tij, që të mos jenë në bashkësi sikurse ju. Ne nuk kemi lënë pas dore asgjë në Libër, pastaj te Zoti i tyre ata të gjithë do të mblidhen.

39. Ata që mohojnë Ajetet Tona (provat, treguesit, shpalljet), janë shurdhmemecë të mbetur në errësirë. Allahu humb atë që Ai do dhe Ai drejton në Rrugë të Drejtë atë që Ai do.

40. Thuaju (O Muhammed): “Më thoni, sikur të binte mbi ju Dënimi i Allahut apo t’ju vijë Ora (së cilës i trembeni), a do t’i thërrisnit tjetërkujt përveç Allahut? (Përgjigjuni) nëse jeni të drejtë!”

41. Patjetër, ju vetëm Atij do t’i thërrisnit dhe në qoftë se Ai do, Ai mund t’jua largojë atë fatkeqësi për të cilën ju i thërrisni Atij dhe atë kohë ju harroni çfarëdo shoku që i keni bashkuar Atij në adhurim.

42. Vërtet që Ne çuam (të Dërguar) në shumë popuj para teje (O Muhammed) dhe Ne i kapluam ata me varfëri të madhe (e humbje pasurie) dhe me humbje të shëndetit e fatkeqësi që të mund të besonin me përulje.

43. Kur u binin atyre vuajtje nga Ne, pse atëherë ata nuk besuan me nënshtrim? Por zemrat e tyre u forcuan dhe shejtani ua bëri atyre t’u duken të drejta veprat që punonin.

44. Kështu, kur ata harruan (këshillin, ndëshkimin) atë me çka u këshilluan, Ne i morëm ata në ndëshkim dhe ç’të shohësh! Ata u zhytën në shkatërrim, në dështim e pikëllim.

45. Kështu pra popullit keqbërës iu pre edhe rrënja e fundit. Dhe të gjitha lavdërimet dhe falënderimet i qofshin Allahut, Zotit të Aleminit (të njerëzve, të xhindeve, të gjithçkaje që ekziston).

46. Thuaju (mosbesimtarëve): “Më thoni mua, sikur t’jua merrte Allahu dëgjimin, shikimin dhe t’jua vuloste zemrat, kush është tjetër zot veç Allahut që mund t’jua rikthejë ato?” Shihni me sa shumë mënyra jua shpjegojmë Ne Ajetet (provat, treguesit, shpalljet Tona), megjithatë ata përsëri largohen (nga e drejta dhe e vërteta).

47. Thuaju: “Më thoni, në qoftë se ndëshkimi i Allahut ju vjen papritur ose haptas, a do të shkatërrohej tjetërkush përveç Dhalimunëve (mosbesimtarëve e keqbërësve)?”

48. Dhe Ne nuk i kemi sjellë të Dërguarit për tjetër, por vetëm si përgëzues dhe këshillues. Kështu pra, për këdo që beson dhe punon drejtësi e mirësi, nuk do të ketë as frikë as pikëllim

49. Për ata që nuk i pranojnë Ajetet Tona (provat, treguesit, shpalljet), mbi ta do të bjerë dënimi për shkak të mosbesimit.

50. Thuaj (O Muhammed): “Unë nuk ju them se unë kam Thesaret e Allahut, as edhe që e di Gajbin (të fshehtën, të panjohurën); nuk ju them as edhe se unë jam melek. Unë vetëm ndjek çfarë më shpallet mua me frymëzim hyjnor.” Thuaju: “A janë njësoj si i verbëri dhe ai që sheh? Atëherë a nuk do të kuptoni pra?”

51. Ti tërhiqu vërejtjen me këtë (Kur’an) atyre që kanë frikë se do të mblidhen para Zotit të tyre, kur nuk do të ketë as mbrojtës, as ndërmjetësues për ta përveç Atij (Allahut), me qëllim që ata ta kanë frikë Allahun dhe të plotësojnë detyrat ndaj Tij (duke u përmbajtur nga ndalesat e duke kryer detyrimet e urdhëruara nga Ai).

52. Dhe mos i kthe prapa ata që lusin Zotin e tyre mëngjes e mbrëmje duke kërkuar Fytyrën e Tij (të Allahut). Ti nuk je aspak përgjegjës për ta në asgjë dhe ata nuk janë përgjegjës për ty në asgjë, që kështu ti t’i largosh e të bëhesh në këtë mënyrë prej të padrejtëve.

53. Kështu Ne i kemi provuar disa prej tyre me disa të tjerë, që të mund të thonë: “A këta (besimtarë të varfër) janë që Allahu i ndihmon dhe u sjell mirësi?” A mos vallë nuk i di më mirë Allahu ata që janë falënderues?

54. Kur ata të cilët besojnë në Ajetet Tona (shenjat, provat, shpalljet) vijnë tek ti, thuaju: “Selamun alejkum” - (paqja qoftë mbi ju); Allahu ka caktuar Mëshirën për Veten e Tij kështu që, nëse ndonjë prej jush gabon nga padija e pastaj pendohet duke punuar drejtësi e mirësi (me nënshtrim ndaj Allahut), atëherë vërtet pra që Ai është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.

55. Dhe kështu Ne i shpjegojmë Ajetet Tona (Shpalljet, Vargjet) me imtësi, me qëllim që të dalë në pah rruga e Muxhrimunëve (fajtorëve, keqbërësve, mosbesimtarëve).

56. Thuaj: “Unë jam i ndaluar të adhuroj ata të cilëve u luteni ju përveç Allahut.” Thuaj: “Unë nuk do të ndjek dëshirat tuaja boshe. Sikur ta bëja këtë, do të isha i humbur dhe nuk do të isha më prej të udhëzuarve drejt.”

57. Thuaj: “Unë jam me provë të qartë nga Zoti im (Besimi i Pastër Islam në Një Zot të Vetëm), por ju mohoni. Nuk është në dorën time ai (dënimi) të cilin ju po e kërkoni me padurim (duke e përbuzur e duke e mohuar atë). Vendimi është vetëm për Allahun, Ai shpall të vërtetën dhe Ai është Gjykuesi më i Mirë.”

58. Thuaju: “Sikur ta kisha unë në dorë atë që ju po e kërkoni me padurim, çështja do të ishte vendosur menjëherë mes meje dhe mes jush, por Allahu i njeh më mirë Dhalimunët (mosbesimtarët, keqbërësit).”

59. Dhe vetëm me Të janë çelësat e Gajbit (gjithçka e fshehtë dhe e panjohur), askush nuk i di përveç Atij. Ai di gjithë ç’ka në tokë e në det; nuk ka asnjë gjeth që bie dhe Ai të mos ketë Dijeni për të; nuk ka asnjë grimcë në errësirën e tokës, asgjë të njomë ose të thatë, që të mos jetë shkruar në Shkrim të Qartë.

60. Është Ai që merr shpirtrat tuaj natën (kur jeni në gjumë) dhe që ka dije të plotë për gjithçka që keni bërë gjatë ditës, pastaj Ai ju zgjon përsëri (që kështu të vazhdoni) sa të plotësohet një kohë e përcaktuar (për jetën tuaj). Pastaj më në fund kthimi juaj është tek Ai. Atëherë Ai do t’ju bëjë të njohur juve për çdo gjë që keni bërë.

61. Ai është i Papërballueshmi, më i Larti (Gjithëvëzhgues) mbi robët e Tij edhe që dërgon roje (melekë që ruajnë dhe shkruajnë të gjitha punët e bëra) përmbi ju, derisa kur ndonjërit prej jush i afrohet vdekja, të Dërguarit Tanë (melekët e vdekjes) ia marrin shpirtin atij. Dhe ata kurrë nuk janë të pakujdesshëm ndaj detyrës së tyre.

62. Pastaj ata kthehen tek Allahu, Maula (Zoti i tyre i Vërtetë). Sigurisht që i Tij është Gjykimi dhe Ai është më i Shpejti në llogari.

63. Thuaju: “Kush ju shpëton juve nga errësira e tokës dhe e detit, kur ju (nga frika) i drejtoheni Atij me përulje dhe në fshehtësi (në veten tuaj) thoni: ‘Sikur të na shpëtonte Ai (Allahu) nga ky rrezik, ne do të ishim me të vërtetë falënderues.’”

64. Thuaj: “Allahu ju shpëton juve prej saj dhe prej gjithë fatkeqësive të tjera, megjithatë ju prapë adhuroni të tjerë në vend të Allahut.”

65. Thuaj: “Ai ka Fuqi të dërgojë ndëshkim mbi ju nga lart ose nën këmbët tuaja, ose t’ju mbulojë me ngatërresa në luftë grupesh (partish dhe t’ju bëjë që të shijoni urrejtje e dhunë nga njëri-tjetri.” Vini re me sa mënyra Ne ua bëjmë të qarta Ajetet Tona (provat, treguesit, shpalljet) që ata të mund të kuptojnë.

66. Por populli yt (O Muhammed) e ka mohuar atë (Kur’anin) edhe pse ai është e vërteta. Thuaju: “Unë nuk jam përgjegjës për punët tuaja.”

67. Për çdo Mesazh ka një të vërtetë të përcaktuar dhe shpejt do ta merrni vesh këtë.

68. Dhe kur ti i sheh ata të cilët zihen në biseda boshe për Vargjet Tona të Kur’anit duke i përqeshur ato, rri larg prej tyre deri sa të kalojnë në një çështje tjetër. Ndërsa, po të të bëjë shejtani të harrosh, atëherë pasi të kujtohesh, mos rri më në shoqërinë e njerëzve Dhalimunë (mosbesimtarë, keqbërës).

69. Ata që janë të bindur e të nënshtruar ndaj Allahut dhe që i shmangen të keqes, nuk janë përgjegjës për ta (mosbesimtarët) në asnjë rast, por (detyra e tyre është) t’ua përkujtojnë atyre që të mund ta lënë (e të mos tallen me Kur’anin). (Kushti i këtij Ajeti është shfuqizuar më pas me zbritjen e 4:140).

70. Dhe lëri ata të cilët e marrin fenë e tyre lojë e dëfrim dhe që janë mashtruar nga jeta e kësaj bote. Por përkujtoju atyre me anë të Kur’anit, që të mos bjerë kush në shkatërrim nga vet veprat e tij, kur të mos gjejë për veten e tij as ndihmës e as ndërmjetësues përveç Allahut dhe kur të mos i pranohet asgjë, edhe sikur të dhurojë gjithçka. Të tillë janë ata të cilët i janë dorëzuar shkatërrimit për shkak të asaj që ata vetë e kanë fituar. Si pije për ta do të jetë uji i vluar dhe një dënim i dhimbshëm, sepse ata gjithnjë mohuan e nuk besuan.

71. Thuaj: “A të lusim të tjerë përveç Allahut (zotat e paqenë) që nuk mund të na bëjnë neve as mirësi e as nuk mund të na dëmtojnë dhe të kthehemi mbrapa pasi Allahu na ka udhëzuar ne (në fenë e vërtetë)? - si puna e atij të cilin e kanë tërhequr shejtanët në rrugën e gabuar, që endet në botë si i hutuar, duke e thirrur shokët për tek e drejta: ‘Eja te ne...,’” Thuaj: “Vërtet që vetëm Drejtimi i Allahut është i vetmi drejtim dhe ne jemi urdhëruar t’ia nënshtrojmë veten Zotit të të gjitha botëve (si muslimanë);

72. Edhe të kryejmë faljet në mënyrë të përkryer, edhe të jemi të bindur ndaj Allahut e ta kemi frikë Atë, dhe është Ai tek i Cili ju do të grumbulloheni.”

73. Dhe është Ai i Cili ka krijuar qiejt dhe tokën me vërtetësi (me rregull e ligje të përkryera) dhe Ditën (e Kijametit) Ai do të thotë: “Bëhu!” - dhe ai (Kijameti) do të jetë (i bërë). Fjala e Tij është e Vërteta dhe i Tij do të jetë Mbisundimi Ditën kur do t’i fryhet Surit (trumpetës). I Gjithëdituri i Gajbit (të fshehtës) dhe të shfaqurës dhe Ai është më i Urti Gjithëgjykues, i Mirënjohuri (për çdo gjë).

74. Dhe kujtoju kur Ibrahimi i tha babait të tij, Azerit: “A i merr idhujt për zota? Vërtet që unë po të shoh ty dhe popullin tënd në gabim që duket qartë.”

75. Kështu Ne i treguam Ibrahimit mbretërinë e qiejve dhe të tokës, që ai të ishte prej atyre që kanë Besim të vendosur.

76. Kur e mbuloi nata me errësirën e saj, ai pa një yll. Ai tha: “Ky është Zoti im.” Por kur ylli perëndoi, ai tha: “Unë nuk i dua ata që perëndojnë.”

77. Kur pa hënën të ngrihej lartë, tha: “Kjo është Zoti im.” Por kur ajo perëndoi, ai tha: “Në qoftë se nuk më drejton Zoti im, unë do të jem me të vërtetë prej njerëzve të humbur.”

78. Kur pa të lind dielli e të ngrihej lart, tha: “Ky është Zoti im. Ky është më i madh.” Por kur ai perëndoi, tha: “O populli im! Unë jam vërtet i pafajshëm dhe i lirë prej atyre që ju i adhuroni përkrah apo në vend të Allahut.

79. Vërtet që unë i jam kthyer Atij si Hanif (me vërtetësi dhe i vendosur në Fenë e Tij të Besimit të Pastër Islam në Një Zot të Vetëm), Atij i Cili ka krijuar qiejt e tokën dhe unë nuk jam prej Mushrikëve (që adhurojnë të tjerë përveç a përkrah Allahut).”

80. Populli i tij e kundërshtoi. Ai tha: “A më kundërshtoni mua për Allahun, ndërkohë që Ai më ka udhëzuar mua dhe unë nuk i kam aspak frikë ata që ju ia bashkoni Allahut në adhurim. (Asgjë nuk mund të më ndodhë mua), përveç se kur Zoti im dëshiron ndonjë gjë. Zoti im përfshin me Dijen e Tij çdo gjë. A nuk do të përkujtoni, pra?

81. E si t’u frikësohem atyre që ju i bashkoni në adhurim me Allahun (edhe pse ata nuk sjellin as dobi, as dëm), ndërsa ju nuk keni frikë aspak se i keni bashkuar Allahut në adhurim gjëra për të cilat Ai nuk ju ka zbritur juve asnjë mbështetje për t’u shfajësuar. Kësisoj pra, cila nga dy partitë ka më shumë të drejtë për të qenë në siguri? Vetëm sikur ta dinit.”

82. Janë mu ata që besojnë (në Njësinë e Allahut dhe nuk adhurojnë tjetër përveç Atij) dhe nuk e përziejnë besimin e tyre me Dhulm (me të gabuarën), për të cilët ka siguri të plotë. Mu këta janë të udhëzuarit.

83. Dhe kjo ishte Prova Jonë që Ne ia dhamë Ibrahimit ndaj popullit të tij. Ne ngrisim lartë atë që Ne duam. Vërtet që Zoti yt është më i Urti Gjithëgjykues, i Gjithëditur.

84. Dhe Ne i dhuruam atij Is’hakun dhe Jakubin, duke e udhëzuar secilin dhe para tij (Ibrahimit), Ne udhëzuam Nuhin dhe nga pasardhësit e tij Daudin, Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musanë dhe Harunin. Kështu i shpërblejmë Ne Muhsinunët (mirëpunuesit në Rrugë të Allahut).

85. Edhe Zekerija, edhe Jahja, edhe Isai, edhe Ilijasi; secili prej tyre ishte prej të drejtëve.

86. Edhe Ismaili, Eljasa, Junusi dhe Luti: secilin prej tyre Ne e ngritëm lart përmbi Alemin (gjithë botën e njerëzve dhe të xhindeve).

87. Po kështu disa prej baballarëve të tyre dhe disa prej pasardhësve dhe vëllezërve të tyre, Ne i zgjodhëm dhe Ne i drejtuam në Rrugë të Drejtë.

88. Ky është Udhëzimi i Allahut me të cilin Ai udhëheq këdo që Ai dëshiron nga robët e Tij. Por sikur ata të kishin bashkuar të tjerë në adhurimin e Allahut, gjithçka që ata kanë punuar do të kishte qenë pa asnjë vlerë për ta.

89. Ata janë të cilëve Ne u dhamë Librin, Hukmin (kuptimin dhe zbatimin e ligjeve të Fesë) dhe Pejgamberinë. Por nëse këta (idhujtarët mekas) e mohojnë këtë, atëherë sigurisht që Ne ia kemi besuar atë (të besuarit në të) një populli që nuk janë mohues të tyre (shokëve të Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).

90. Ata janë të cilët Allahu i ka udhëzuar, kështu që ndiqni udhëzimin e tyre. Thuaj (O Muhammed): “Asnjë shpërblim nuk kërkoj nga ju për këtë (Mesazh). Ai është vetëm një libër kujtues për gjithë Alemin (për të gjithë njerëzit dhe xhindet).

91. Ata (jehuditë, të krishterët, idhujtarët etj) nuk e vlerësuan Allahun ashtu siç i takon Atij kur thanë: “Asgjë nuk i ka dërguar Allahu ndokujt (me shpallje hyjnore).” Thuaju (O Muhammed): “Kush atëherë e zbriti Librin që solli Musai, si dritë dhe udhërrëfyes për njerëz, të cilin ju (jehudi) e keni të ndarë në letra të veçanta duke paraqitur pak dhe duke fshehur shumë prej tyre? Ndërsa juve (besimtarëve të Allahut dhe të Dërguarit të Tij Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) Ne ju mësuam (me anë të Kur’anit) atë të cilën as ju dhe as baballarët tuaj nuk e dinin.” Thuaj: “Allahu (e zbriti atë),” pastaj lëri të luajnë në bisedat e cikërrimat e tyre të kota. (Tefsir Al-Kurtubi).

92. Dhe ky (Kur’ani) është një Libër i bekuar të cilin Ne e kemi zbritur duke vërtetuar (Shpalljet Hyjnore) të cilat erdhën para tij, për të këshilluar Nënën e Qyteteve (Mekën) dhe të gjithë (botën) rreth saj. Dhe ata që besojnë në Jetën e Pastajme, besojnë në Kur’an dhe janë të vendosur në kryerjen e rregullt të faljeve.

93. Dhe kush është më i padrejtë se ai i cili shpif gënjeshtër ndaj Allahut ose thotë: “Unë kam marrë shpallje hyjnore,” ndërsa nuk është frymëzuar në ndonjë gjë, apo i cili thotë: “Do të shpall edhe unë njësoj siç ka shpallur edhe Allahu.” Dhe sikur t’i shihje Dhalimunët (mohuesit, keqbërësit) kur janë duke dhënë shpirt, ndërsa melekët i shtrijnë duart e tyre duke u thënë: “Dorëzoni shpirtrat tuaj! Këtë ditë ju do të shpërbleheni me mundimin poshtërues për shkak të asaj që thatë kundër Allahut, duke shpifur krejt tjetër nga e vërteta. Dhe ju gjithnjë mohuat Ajetet e Tij (provat, treguesit, shpalljet) me përbuzje e kryeneçësi!”

94. Dhe në të vërtetë ju erdhët te Ne të vetëm (pa pasuri, pa shokë e gjë tjetër), ashtu siç ju krijuam Ne për herë të parë. Ju latë pas gjithçka që Ne ju kishim dhuruar. Ne nuk po i shohim me ju ndërmjetësit tuaj të cilët ju i pohonit si shokë përkrah Allahut. Tash të gjitha lidhjet tuaja me ta janë prerë dhe gjithçka që ju e quanit tuajën gjithnjë, tash është shuar prej jush (dhe ju ka braktisur).

95. Vërtet që Allahu është Ai i Cili bëri që të çahet dhe të rritet fara e grurit dhe e frutave. Ai nxjerr të gjallën nga e vdekura dhe është Ai i Cili nxjerr të vdekurën nga e gjalla. I tillë është Allahu. Si atëherë ju u mashtruat dhe u larguat nga e vërteta?

96. Dhe Ai është i Cili çan errësirën dhe sjell agimin. Ai e ka përcaktuar natën për pushim, kurse diellin dhe hënën për llogari. Ky është përcaktimi i të Gjithëfuqishmit, i të Gjithëditurit.

97. Është Ai që ka vendosur yjet për ju, që të mund të gjeni rrugën tuaj me ndihmën e tyre nëpër terr në tokë dhe në det. Ne vërtet që i kemi shpjeguar me imtësi Ajetet Tona (shenjat, treguesit, shpalljet) për njerëzit që dinë.

98. Është Ai i Cili ju ka krijuar ju prej një njeriu të vetëm (Ademit); dhe ju ka dhënë vend banimi (qëndrimi në mitër te nënat tuaja ose jetën në tokë) dhe një vend ruajtje (në kërbishte te baballarët tuaj ose në tokë në varret tuaj). Vërtet që Ne e kemi shpjeguar me imtësi Shpalljen Tonë (Kur’anin) për njerëzit që kuptojnë.

99. Është Ai i Cili dërgon shiun nga retë dhe po Ne, me të rrisim bimësi të të gjitha llojeve; prej tij Ne nxjerrim gjelbërim të gjallë prej të cilit Ne nxjerrim pastaj kallinjtë e ngjeshur të grurit. Po kështu, nga palmat e hurmave dhe nga lëkura dalin sythet me kokrra që varen poshtë e afër jush, edhe vreshtat, ullishtet dhe kopshtet me shegë - të gjitha bimë (të një bote) megjithatë të ndryshme (në lloje dhe në shije). Shihni frutat e tyre kur fillojnë t’i mbajnë e më pas të piqen. Vërtet që në këto gjëra ka shenja për njerëzit që besojnë.

100. Megjithatë ata bashkojnë në adhurim xhindet si shokë me Allahun, megjithëse Ai i ka krijuar ata (xhindet); po kështu ata i mveshin në mënyrë të paqenë dhe pa asnjë dije bij dhe bija Atij. I Madhëruar qoftë Ai! Dhe i Lartësuar mbi të gjithë ç’i mveshin Atij qoftë Ai!

101. Ai është Filluesi i qiejve dhe i tokës. Si mund të ketë Ai fëmijë kur Ai nuk pati bashkëshorte? Ai krijoi gjithçka dhe Ai është i Gjithëdituri përmbi çdo gjë.

102. I tillë është Allahu, Zoti yt! La i lahe il-la Huve (nuk ka të adhuruar të merituar përveç Atij). Krijuesi i çdo sendi. Kështu pra, adhuroni Atë të Vetëm dhe Ai është Vekil (Kujdestar, Rregullues i të gjitha punëve) përmbi çdo gjë.

103. Asnjë ide, asnjë parashikim nuk mund ta kapë Atë (se si është etj) por Kapja e Tij është mbi çdo shikim. Ai është përmbi çdo parashikim. Dhe Ai është më i Mprehti, më i Buti, në Dijeni të plotë për çdo gjë.

104. Vërtet që ju kanë ardhur argumente nga Zoti juaj, kështu, kushdo që sheh, ai do t’i bëjë mirë vetes së tij dhe kushdo që e verbon veten, ai do ta bëjë këtë në dëm të vetes së tij, ndërsa unë (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) nuk jam vëzhgues mbi ju.

105. Kësisoj pra, Ne i shpjegojmë në mënyra nga më të ndryshmet Vargjet aq sa mosbesimtarët mundet që të thonë: “Ju keni studiuar (Librat e Parë dhe e keni nxjerrë edhe këtë Kur’an prej tyre),” por edhe që Ne ta bëjmë çështjen të qartë për njerëzit që kanë dije.

106. Ndiq atë që të është shpallur e frymëzuar ty (O Muhammed) nga Zoti yt. La ilahe il-la Huve (Askush nuk ka të drejtë, nuk meriton e nuk duhet të adhurohet përveç Atij, Allahut) dhe largohu, lëri mënjanë Mushrikët (idhujtarët, që nuk pranojnë Njësinë e Allahut).

107. Po të kishte dashur Allahu, ata nuk do të kishin zgjedhur të tjerë për adhurim përveç Allahut. Dhe Ne nuk të kemi bërë ty vëzhgues përmbi ta, as nuk të kemi vënë ty Vekil (mbikqyrës, rregullues) i punëve të tyre.

108. Dhe mos i fyej ata (idhujt) që mosbesimtarët i adhurojnë përveç Allahut, që të mos e fyejnë Allahun pa të drejtë e pa asnjë dije. Kështu Ne kemi bërë t’i duken të përkryera gjithsekujt punët e veta, pastaj te Zoti i tyre është kthimi i atyre dhe Ai pastaj do t’i njoftojë për gjithçka që ata kanë punuar.

109. Dhe ata bëjnë betimet më të forta në emër të Allahut, se sikur t’u vinte atyre ndonjë shenjë, ata padyshim që do të besonin në të. Thuaju: “Shenjat janë vetëm me Allahun dhe çfarë do t’ju bënte juve (muslimanë) të merrnit vesh se edhe sikur ajo (shenja) t’u vinte, ata nuk do të besojnë?”

110. Dhe Ne do t’i largojmë zemrat dhe sytë e tyre larg (Udhës së Drejtë), pasi ata nuk pranuan të besojnë në të herën e parë dhe (Ne) do t’i lëmë ata të enden verbërisht në cënimet e tyre (të Ligjeve të Allahut).

Pjesa 8

111. Edhe sikur Ne të kishim zbritur melekë tek ata, edhe sikur t’u kishin folur të vdekurit, edhe sikur Ne të kishim grumbulluar gjithçka mu përpara syve të tyre, ata nuk do të kishin besuar po të mos donte Allahu, por shumë prej tyre sillen të paditur (se Besimi është dhuratë nga Allahu).

112. Dhe kësisoj Ne kemi caktuar për çdo Pejgamber armiq - shejtanët nga njerëzit dhe xhindet duke frymëzuar njëri-tjetrin me fjalë të stolisura për mashtrim. Po të kishte dashur Zoti yt, ata nuk do ta kishin bërë atë, kështu që lëri ata në të tyren me trillimet e tyre. (Tefsir Al-Kurtubi).

113. (Kjo me qëllim) që zemrat e atyre të cilët nuk besojnë në Botën e Përtejme, të mud të tërhiqen te një mashtrim i tillë dhe që të mund të mbeten të kënaqur me të e më tej të mund të bëjnë çfarë po vazhdojnë (të veprojnë të gjitha llojet e gjynaheve e të të këqijave).

114. (Thuaj, O Muhammed): “A të kërkoj gjykues tjetër përveç Allahut, ndërkohë që është Ai i Cili ju ka zbritur Librin (Kur’anin), të shtjelluar në imtësi?” Ata, të cilëve Ne u dhamë Librat e Parë, e dinë se ai është shpallur nga Zoti yt me të vërtetën, kështu që ti mos ji prej atyre që dyshojnë.

115. Dhe Fjala e Zotit tënd është plotësuar me vërtetësi dhe drejtësi. Askush nuk mund t’i ndryshojë Fjalët e Tij dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.

116. Dhe në qoftë se ti i bindesh shumicës së atyre që janë në tokë, ata do të të gabojnë tepër larg Udhës së Allahut. Ata nuk ndjekin asgjë, por vetëm hamendjet e tyre dhe nuk bëjnë gjë tjetër përveç se gënjejnë.

117. Vërtet që është Zoti yt Ai i Cili di më mirë kush është larguar nga Udha e Tij dhe po Ai i njeh më mirë ata më të drejtuarit (në Udhën e Tij).

118. Hani pra, nga ai mish mbi të cilin është përmendur Emri i Allahut (kur është therur kafsha), nëse jeni besimtarë në Ajetet e Tij (provat, shenjat, shpalljet).

119. Dhe pse të mos hani nga ai (mish) mbi të cilin është përmendur Emri i Allahut, në një kohë kur Ai ua ka shpjeguar juve me imtësi se çfarë ju ndalohet përveçse në rastet e shtrëngesës së detyruar (kur nuk keni tjetër gjë)? Dhe vërtet shumë (njerëz) e shtyjnë në gabim popullin me dëshirat e tyre me dije e pa dije. Padyshim që Zoti yt i di më mirë ata që i kalojnë kufijtë.

120. (O Njerëz!) Rujuni nga të gjitha gjynahet, të hapura e të fshehta qofshin. Vërtet ata që bëjnë gjynahe do të marrin shpërblim të plotë për atë çfarë ata kanë vepruar.

121. Mos hani (o besimtarë) nga ai (mish) mbi të cilin nuk është përmendur Emri i Allahut (kur është therrur kafsha), sepse sigurisht që është Fisk (gjynah dhe mosbindje ndaj Allahut). Dhe vërtet që shejtanët i frymëzojnë miqtë e tyre nga mesi i njerëzve që t’ju kundërshtojnë juve, dhe po t’u bindeni atyre (duke i bërë gjërat e paligjshme - të ligjshme), atëherë padyshim që do të ishi Mushrikë (mosbesimtarë, që besojnë në shumë zota).

122. A mos vallë është njësoj si ai i cili ishte i vdekur (pa besim nga padija dhe mosbesimi) dhe që Ne i dhamë atij jetë (me dije dhe Besim) duke i vënë atij një dritë (Besimin) me anë të së cilës ai të ecë mes njerëzve, me atë i cili është në errësirë (mosbesim, besim në shumë zota dhe hipokrizi) nga e cila kurrë nuk mund të dalë? Kështu mosbesimtarëve u duken të kënaqshme e të drejta punët që ata gjithnjë i kanë bërë.

123. Kështu Ne kemi caktuar kudo (në çdo vend) njerëzit më të këqinj të tij të thurin pabesi mes njerëzve. Por ata nuk i thurin pabesi tjetërkujt përveçse vetes së tyre, e nuk e ndjejnë.

124. Dhe kur u vjen një shenjë (prej Allahut), ata thonë: “Ne nuk do të besojmë (dërgesën e Muhammedit), derisa të mos marrim edhe ne diçka të ngjashëm me atë që iu dha të Dërguarve të Allahut.” Allahu e di më mirë se ku e kujt t’ia japë Mesazhin e Tij. Poshtërim dhe turpërim prej Allahut dhe ndëshkim i ashpër do t’i mbulojë të poshtrit për çfarë ata thurnin me pabesi.

125. Dhe atë që Allahu dëshiron ta udhëzojë, Ai ia hap atij gjoksin për Islam, kurse atij që Ai dëshiron ta humbasë, ia mbyll dhe ia shtrëngon gjoksin sikur të jetë duke u ngjitur në qiell. Në këtë mënyrë Allahu lëshon Zemërimin e Tij mbi ata që nuk besojnë.

126. Dhe kjo është Rruga e Zotit tënd (Kur’ani dhe Islami) që të udhëheq drejtë. Ne e kemi shpjeguar me imtësi Shpalljen Tonë për një popull që i kushton vëmendje.

127. Për ta do të jetë Shtëpia e Paqes (Xhenneti) me Zotin e tyre dhe Ai do të jetë Valiu (Ndihmësi dhe Mbrojtësi) i tyre për ato vepra që ata i punuan.

128. Dhe Ditën kur Ai do t’i mbledhë ata të gjithë bashkë (dhe u thotë): “O ju krijesa të xhindeve! Shumë prej njerëzve ju ua gabuat rrugën,” ndërsa miqtë e shokët e tyre nga njerëzit do të thonë: “Zoti ynë! Ne përfituam prej njëri-tjetrit, por tash arritëm afatin tonë të cilin Ti e kishe përcaktuar për ne.” Ai do t’u thotë: “Zjarri do të jetë vendbanimi juaj për të banuar aty përgjithmonë dhe nuk është ndryshe, veçse si të dojë Allahu. Sigurisht që Zoti yt është më i Urti Gjithëgjykues, i Gjithëditur.”

129. Dhe kështu Ne i bëjmë Dhalimunët (mosbesimtarët, keqbërësit) Eulija (ndihmës e mbështetës) të njëri-tjetrit (në krimet dhe poshtërsitë e tyre) për shkak të asaj që ata vetë fituan.

130. O bashkësi e xhindeve dhe e njerëzve! “A nuk ju erdhën nga mesi juaj të Dërguar duke ju shpallur Vargjet e Mia dhe duke ju paralajmëruar për takimin tuaj në këtë Ditë?” Ata do të thonë: “Ne dëshmojmë përkundër vetes sonë.” Ishte pikërisht jeta e kësaj bote që i mashtroi ata dhe vetë ata do të dëshmojnë kundër vetvetes, se me të vërtetë kanë qenë mosbesimtarë.

131. Këtë (dërgim të Pejgamberëve) ngase Zoti yt nuk do të ndëshkonte qytete për veprat e tyre të gabuara (duke adhuruar të tjerë përkrah apo në vend të Allahut), ndërkohë që populli i atyre vendeve të ishte i paditur dhe i panjoftuar.

132. Për të gjithë do të ketë shkallë sipas punëve që kanë vepruar. Dhe Zoti yt nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ata veprojnë.

133. Dhe Zoti yt është më i Pasuri (i lirë nga çdo nevojë), Zotërues i Mëshirës. Nëse Ai dëshiron, Ai mund t’ju shkatërrojë dhe në vendin tuaj të sjellë kë të dojë Ai si pasardhës tuaj, po ashtu siç ju krijoi ju nga soji e pasardhësit e popujve të tjerë.

134. Pa asnjë dyshim ajo që ju është premtuar, sigurisht që do të vijë, e ju nuk mund t’i shpëtoni dot (Ndëshkimit të Allahut).

135. Thuaj (O Muhammed): “O populli im! Ju punoni në drejtimin tuaj, ndërsa edhe unë sigurisht që po punoj (gjithashtu në timen) dhe ju do ta merrni vesh se për cilin prej nesh do të jetë fundi (i gëzueshëm) në Shtëpinë (e Fundit). Padyshim që Dhalimunët (mosbesimtarët, keqbërësit) nuk do të jenë të fituar.”

136. Dhe ata caktojnë për Allahun pjesë nga bujqësia dhe blegtoria të cilat Ai i ka krijuar dhe thonë: “kjo është për Allahun,” sipas mendjes së tyre “dhe kjo është për ‘shokët’ tanë (të ashtuquajturit ‘shokë’ të Allahut).” Por pjesa e ‘shokëve’ të tyre nuk arrin tek Allahu, ndërsa pjesa e Allahut arrin te ‘shokët’ e tyre! E poshtër është mënyra si ata gjykojnë!

137. Dhe kështu për shumë Mushrikë (mosbesimtarë, politeistë) “shokët” e tyre (të ashtuquajturit “shokë” të Allahut) ua kanë bërë t’u duket krejt e ndershme dhe e drejtë vrasja e fëmijëve të tyre, që do t’i çojë ata në shkatërrimin e vetë atyre dhe të shkaktojë pështjellime në fenë e tyre. Dhe sikur të kishte dashur Allahu, ata nuk do të bënin punë të tilla, kështu që lëri ata në të tyren bashkë me atë që ata trillojnë.

138. Dhe sipas shijeve të tyre, ata thonë se këto bagëti e ato drithëra janë të ndaluara dhe askush nuk duhet t’i hajë, përveç atyre që i lejojmë ne. Thonë edhe se ka disa kafshë që ndalohen të përdoren për ngarkesë apo për punë tjetër, si edhe bagëti mbi të cilat nuk përmendet Emri i Allahut (kur theren), duke shpifur kundër Atij (Allahut). Ai do t’i shpërblejë ata për çfarë ata shpifën.

139. Madje edhe thonë: “Çfarë ka në bark kjo e ajo bagëti është vetëm për meshkujt tanë dhe u ndalohet grave e vajzave tona, por në qoftë se lind e ngordhur, atëherë të gjithë ne kemi pjesë në të. Allahu do t’i ndëshkojë për mveshjen (e urdhrave të tillë të rremë Allahut). Vërtet Allahu është më i Urti Gjithëgjykues, i Gjithëditur. (Tefsir At-Tabari).

140. Vërtet që të humbur janë ata që kanë vrarë fëmijët e tyre nga marrëzia dhe padija dhe kanë ndaluar ato gjëra me të cilat i ka furnizuar Allahu, duke shpifur kështu gënjeshtra ndaj Allahut. Vërtet që ata kanë gabuar e humbur tepër larg dhe nuk qenë të udhëzuar.

141. Dhe Ai është i Cili sjell prodhime nga kopshtet e rrethuar dhe të parrethuar (të kultivuar dhe të pakultivuar) dhe në palmat e hurmave dhe prodhime të tjera të llojllojshme me forma e shije të larmishme; ullinj dhe shegë që ngjasojnë (si bimë), por të largët (në shije). Hani nga frutat e tyre kur t’i nxjerrin, por paguani atë që ju takon prej tyre (Zekatin sipas Urdhrit të Allahut në masë të ndryshme) ditën e të vjelave, por mos jini dorëshpuar. Vërtet Allahu nuk i do shpërdoruesit.

142. Dhe nga bagëtitë disa janë për ngarkesë, kurse disa janë të vogla (jo për këtë punë). Përdorni për ushqim nga çfarë ju ka furnizuar Allahu dhe mos ndiqni gjurmët e shejtanit. Sigurisht që ai për ju është një armik i hapur.

143. (Ai krijoi) tetë çifte: dy nga dhentë (dash dhe dele) dhe dy nga dhitë (cjap dhe dhi). Thuaj: “A mos ia ka ndaluar Ai dy meshkujt apo dy femrat (e të imtave) apo të vegjëlit e tyre që i mbështjellin në barqet e tyre? Ma bëni të ditur nëse jeni të vërtetë.”

144. Edhe nga devetë dy (çift: mashkull dhe femër) dhe nga gjedhët dy (çift: ka dhe lopë). Thuaj: “A mos ka ndaluar Ai meshkujt apo femrat e tyre apo të vegjëlit që fshehin femrat në barqet e tyre? Apo mos ishi ju të pranishëm kur Allahu ju urdhëroi një gjë të tillë?” Atëherë kush bën padrejtësi më të rëndë, se sa ai i cili shpif gënjeshtër ndaj Allahut dhe që ua humb rrugën njerëzve të paditur? Sigurisht që Allahu nuk e drejton (në të mbarën) popullin Dhalimun (mosbesimtar, keqbërës).

145. Thuaj (O Muhammed): “Unë nuk gjej në atë që më është shpallur mua ndonjë gjë të ndaluar për ngrënie për atë njeri që dëshiron të hajë prej atyre, përveç kafshëve të ngordhura, gjakut të derdhur (në therjen e tyre) ose mishit të derrit, pasi ky i fundit është vërtet i ndyrë, ose mishin e papërkushtuar (Allahut) i cili është bërë kurban për të tjerë në vend të Allahut (për idhuj, shenjtorë etj, ose mbi të cilin nuk është përmendur Emri i Allahut në çastin e therjes). Por kushdo që është i shtrënguar nga nevoja, por pa pasur qëllim mosbindjen (ndaj Urdhërit të Allahut) dhe pa i kaluar kufijtë, sigurisht që për të Zoti yt është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.

146. Dhe për ata që janë jehudi, Ne ndaluam çdo kafshë me thundër të pandarë dhe dhjamin e kaut e të deles përveç atij në mishin e kurrizit, në të përbrendshmet ose i lidhur me kockat. Kështu Ne i shpërblyem ata për kundërshtimet e mosnënshtrimin (ndaj Allahut, duke mos iu bindur e duke i vrarë Pejgamberët, duke ngrënë kamatë etj). Dhe sigurisht që Ne jemi të Vërtetë e të Drejtë.

147. Nëse ata (jehuditë) të përgënjeshtrojnë ty (O Muhammed), ti thuaju: “Zoti juaj është Zotëruesi i Mëshirës së pafund, por kurrë Zemërimi i Tij nuk do të hiqet nga populli Muxhrimun (kriminel, keqbërës, që punon kundër Ligjeve të Allahut).”

148. Ata që kanë zgjedhur shokë (në adhurim) përkrah me Allahun do të thonë: “Po të kishte dashur Allahu, ne nuk do të kishim zgjedhur shokë (në adhurim) përkrah me të, as edhe baballarët tanë, dhe se nuk do të kishim ndaluar ndonjë gjë (kundër Dëshirës së Tij).” Në të njëjtën mënyrë përgënjeshtruan ata që ishin para tyre, derisa ata shijuan Zemërimin Tonë. Thuaj: “A mos keni ju ndonjë dijeni (provë mbrojtëse) që mund ta sillni para nesh? Vërtet që ju nuk ndiqni gjë tjetër, por vetëm hamendje dhe nuk bëni gjë tjetër, përveç se gënjeni.”

149. Thuaj (O Muhammed): “Me Allahun është prova e përkryer dhe më bindëse. Po të kishte dashur Ai, vërtet që Ai do t’ju kishte udhëzuar ju të gjithëve.”

150. Thuaj: “Paraqitni dëshmitarët tuaj që të vërtetojnë se Allahu e ka ndaluar këtë (që ju e ndaloni vetë). Dhe në qoftë se ata dëshmojnë, atëherë ti (O Muhammed) mos dëshmo me ta dhe nuk duhet t’u shkosh pas dëshirave boshe të atyre që i përgënjeshtruan Ajetet Tona dhe të atyre që nuk besojnë në Jetën e Përtejme dhe që mbajnë të tjerë si të barabartë (në adhurimin e tyre) me Zotin e tyre.”

151. Thuaj: “Ejani, unë do t’ju shpall çfarë ju ka ndaluar Zoti juaj: Mos të bashkoni kënd në adhurim me Të dhe të jeni të mirë dhe të përkushtuar ndaj prindërve; dhe mos i vrisni fëmijët tuaj nga varfëria - Ne ju furnizojmë ju dhe ata; dhe mos iu afroni gjynaheve të turpshme (marrëdhënieve të paligjshme të tradhtisë bashkëshortore ose jashtë martetsës etj) të hapura e të fshehura dhe mos vrisni atë njeri që ua ka ndaluar Allahu, përveç për një çështje të drejtë (sipas ligjit Islam). Këtë jua ka urdhëruar Ai me qëllim që të kuptoni.

152. Dhe mos iu afrohuni pasurisë së jetimëve, përveç në rast se doni ta përmirësoni atë, deri sa ata të arrijnë moshën e pjekurisë dhe matni e peshoni saktësisht dhe me drejtësi. Ne nuk ngarkojmë ndokënd përveçse aq sa ka mundësi ai. Po kështu, kurdoherë që të flisni (për të dhënë fjalën, për dëshmi, për gjykim etj), thoni të vërtetën, edhe në qoftë se çështja mund t’i takojë një të afërmi tuaj dhe përmbushni Besën e Allahut. Këtë Ai jua urdhëron që të mund të përkujtoni.

153. Dhe vërtet, kjo është Rruga Ime e Drejtë, kështu që ndiqeni atë dhe mos ndiqni rrugë të tjera pasi ato do t’ju ndajnë e t’ju largojnë nga Udha e Tij. Këtë jua ka urdhëruar Ai që të mund të bëheni Muttekinë (të përkushtuar në Besimin e Pastër Islam).”

154. Pastaj Ne i dhamë Musait Librin (Teuratin) për të plotësuar (Mirësinë Tonë) mbi ata që punonin drejtësi, duke ua shtjelluar çdo gjë me imtësi dhe si udhëzim e mëshirë, që ata të mund të besonin në takimin me Zotin e tyre.

155. Edhe ky (Kur’ani) është Libër i Bekuar të cilin Ne e kemi zbritur, kështu që ndiqeni atë dhe kini frikë Allahun, me qëllim që të mëshiroheni (të shpëtoni nga dënimi i Xhehenemit).

156. E që të mos thoni ju (arabë paganë): “Libri iu dërgua vetëm dy grupeve para nesh (jehudive dhe të krishterëve) dhe sa për ne vërtet që nuk kemi ditur gjë çfarë kanë studiuar ata.”

157. Apo që të mos thoni ju: “Vetëm sikur të na kishte zbritur edhe neve një Libër, ne vërtet që do të ishim drejtuar më mirë se ata (jehuditë dhe të krishterët).” Kështu pra, tash ju ka ardhur provë e qartë (Kur’ani) nga Zoti juaj si dhe udhëzim e mëshirë. Atëherë, kush gabon më rëndë se sa ai që mohon Ajetet e Allahut dhe kthen shpinën prej tyre? Ne do t’i shpërblejmë ata që u largohen Ajeteve Tona me ndëshkim të rëndë, për shkak të mospranimit (të tyre). (Tefsir Al-Kurtubi).

158. A mos vallë atëherë presin ndonjë gjë tjetër, që t’u vijnë melekët, që t’u vijë Zoti yt apo t’u vijnë disa nga Shenjat e Zotit tënd (paralajmërimet për Orën e Fundit, si për shembull lindja e diellit nga perëndimi etj)! Ditën kur disa Shenja të Zotit tënd vërtet do të vijnë, për atë që beson atëherë, nuk do të ketë asnjë dobi, në qoftë se nuk besoi më parë dhe nuk fitoi mirësi me anë të besimit. Thuaj: “Prisni! (se) edhe ne po presim.”

159. Vërtet ata që e ndajnë fenë e tyre dhe shpërndahen në sekte e grupe (të çfarëdo lloji qofshin), ti (O Muhammed) nuk ke aspak të bësh me ta. Puna e tyre është vetëm me Allahun i Cili paskësaj do t’u tregojë atyre çfarë ata vepronin.

160. Kushdo që sjell një vepër të mirë (në Besimin e Pastër Islam) do të ketë në llogari të tij dhjetëfishin e saj, ndërsa ai që sjell një vepër të keqe ai do të ketë shpërblim vetëm për atë që ka bërë. Dhe atyre nuk do t’u bëhet padrejtësi.

161. Thuaj: “Vërtet, Zoti im më ka udhëzuar mua në Rrugë të Drejtë, Fe të Drejtë, Fenë e Ibrahimit - Hanifan (Besimin e Vërtetë e të Pastër Islam në Një Zot të Vetëm) dhe ai nuk ishte prej Mushrikinëve (prej atyre që adhurojnë të tjerë përveç e përkrah me Allahun).”

162. Thuaj: “Sigurisht falja ime, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë për Allahun, Zotin e Aleminit (njerëzve, xhindeve dhe gjithçkaje që ekziston).

163. Ai nuk ka asnjë shok e të barabartë me Të dhe për këtë unë jam urdhëruar dhe unë jam i pari që i nënshtrohem Vullnetit të Tij si Musliman.”

164. Thuaj: “A mos duhet të kërkoj zot tjetër përveç Allahut, ndërkohë që Ai është Zoti i gjithçkaje? Secili fiton gjynahe vetëm përkundër vetvetes dhe askush nuk do të mbajë barrën e tjetrit. Pastaj te Zoti juaj është kthimi juaj dhe Ai do t’ju tregojë juve (gjithçka) në të cilat ju ndryshuat.”

165. Dhe Ai është i Cili ju ka bërë ju të vini brez pas brezi duke zëvendësuar njëri-tjetrin në tokë. Dhe Ai ju ka ngritur ju në shkallë, disa mbi disa të tjerë që të mund t’ju provojë në ato që Ai ju ka dhuruar. Sigurisht që Zoti yt është më i Shpejti në shpagim dhe vërtet që Ai është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.