08 - El Enfal
El Enfal - Plaçka e luftës
Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim
1. Të pyesin ty (O Muhammed) për plaçkën e luftës, thuaju: “Plaçka e luftës është për Allahun dhe të Dërguarin.” Kijeni frikë pra Allahun dhe shkoni mirë me njëri-tjetrin dhe bindjuni Allahut dhe të Dërguarit të Tij (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), në qoftë se jeni besimtarë.
2. E besimtarë janë vetëm ata të cilët, kur përmendet Allahu, ndjejnë frikë në zemrat e tyre dhe kur u lexohen Vargjet e Tij (Kur’ani), ato ua shtojnë edhe më Besimin; dhe ata i mbështeten vetëm Zotit të tyre;
3. Të cilët kryejnë me përpikmëri faljet e rregullta të përcaktuara (Ekimu - Salat) dhe që shpenzojnë nga ato gjëra me të cilat Ne i kemi furnizuar.
4. Të tillët janë besimtarët e vërtetë. Për këta do të ketë nderim të lartë me Zotin e tyre dhe Falje e Begati të nderuar (Kopshtet e Begatë të Xhennetit).
5. Siç të bëri Zoti yt ty (O Muhammed) të lësh shtëpinë tënde për të vërtetën; vërtet një pjesë prej besimtarëve nuk e pëlqeu këtë;
6. Duke u kundërshtuar me ty për të vërtetën, pasi ajo sigurisht ishte bërë krejt e qartë, sikur ata po çoheshin drejt vdekjes dhe ata po e shihnin atë.
7. (Përkujtoni) kur Allahu ju premtoi juve (muslimanëve) njërën nga dy grupet (e palës së armikut: ose ushtrinë ose karvanin) duhet të ishte i juaji, ju dëshiruat atë të paarmatosurin (karvanin) të ishte i juaji, por Allahu donte të përligjte të vërtetën sipas Fjalës së Tij dhe t’u priste rrënjët mosbesimtarëve (bëhet fjalë për Luftën e Bedrit).
8. Me qëllim që Ai të bënte që të ngadhënjente e vërteta dhe të asgjësonte të pavërtetën, edhe pse këtë e urrenin dhe ishte e hidhur për Muxhrimunët (mosbesimtarët, mëkatarët, kriminelët).
9. (Përkujtoni) kur ju kërkuat ndihmë te Zotit tuaj dhe Ai u përgjigj (duke ju thënë): “Do t’ju ndihmoj me njëmijë melekë radhë-radhë.”
10. Allahu nuk e bëri këtë për tjetër, vetëm si përgëzim e sihariq dhe që nga kjo zemrat tuaja të ishin të qeta. Dhe kurrë nuk ka fitore përveçse prej Allahut. Vërtet, Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.
11. (Përkujtoni) kur Ai ju mbuloi juve me një gjumë të ëmbël si siguri prej Tij dhe bëri të bjerë ujë (shi) mbi ju nga qielli që t’ju pastronte me të dhe të largonte prej jush Rixhs-in (pëshpëritjet dashakeqe të shejtanit) dhe t’ju forconte zemrat dhe që me të t’u mbështeteshin fort këmbët (e të qëndronit).
12. (Përkujto) kur Zoti yt i frymëzoi melekët: “Vërtet Unë jam me ju, mbani pra dhe jepuni forcë besimtarëve. Unë do t’ju fus tmerrin në zemër mosbesimtarëve, kështu që goditni në qafa dhe ua hiqni krejt gishtat (ua pritni duart e këmbët).”
13. Kjo për shkak se ata nuk përfillën dhe nuk iu bindën Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe kushdo që nuk përfill dhe nuk i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, atëherë me të vërtetë Allahu është i Ashpër në ndëshkim.
14. Ky është dënimi, pra shijoni atë dhe nuk ka aspak dyshim se për mosbesimtarët është dënimi i Zjarrit.
15. O ju që keni besuar! Kur të keni përballë në fushë të betejës një popull mohues, kurrë mos u ktheni shpinën atyre.
16. Dhe kushdo që u kthen shpinën atyre në një ditë të tillë - në qoftë se nuk është çështje dredhie mashtruese në luftë ose për t’u bashkuar me trupat e veta, atëherë me të vërtetë që ai ka tërhequr mbi vete zemërimin nga Allahu dhe vendbanimi i tij është Xhehenemi. Dhe vërtet i keq është fundi i tillë.
17. Nuk i vratë ju ata, por i vrau Allahu. Dhe nuk e hodhe ti (pluhurin në sytë e armikut, o Muhammed) kur e lëshove nga grushtet e tua, por e hodhi Allahu, që Ai të mund të provonte besimtarët me një sprovë të butë prej Tij. Me të vërtetë Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
18. Kjo është e vërteta dhe vërtet Allahu dobëson përbetimet mashtruese të mosbesimtarëve.
19. (O mosbesimtarë!) Në qoftë se kërkoni të gjykoni, tash gjykimi ka ardhur mbi ju dhe në qoftë se ndaloheni (nga të vepruarit keq), kjo do të jetë më mirë për ju, ndërsa po të ktheheni përsëri (në goditje), po kështu do të kthehemi edhe Ne dhe forcat tuaja do të jenë pa kurrfarë vlere për ju, sado të shumta të jenë ato; dhe sigurisht që Allahu do të jetë me besimtarët.
20. O ju që keni besuar! Bindjuni Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe mos i ktheni shpinën atij (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) kur i dëgjoni zërin.
21. Dhe mos u bëni si ata të cilët thanë, “Ne dëgjuam”, por në të vërtetë nuk dëgjojnë.
22. Vërtet që nga qeniet e gjalla më të këqijat tek Allahu janë ata të shurdhërit (që nuk dëgjojnë të vërtetën) dhe memecët (që nuk e thonë të vërtetën), ata që nuk kuptojnë (mosbesimtarët).
23. Po të dinte Allahu ndonjë të mirë tek ata, padyshim që Ai do t’i kishte bërë ata të dëgjojnë, por edhe sikur Ai t’i kishte bërë ata të dëgjonin, ata prapë vetëm se do të ishin larguar e do të ktheheshin përsëri tek e gabuara.
24. O ju që keni besuar! Përgjigjuni Allahut (duke iu bindur Atij) dhe të Dërguarit kur ai (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ju thërret ju drejt asaj që do t’ju japë juve jetë dhe ta dini se Allahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij. Dhe vërtet tek Ai ju të gjithë do të mblidheni.
25. Dhe kini frikë Fitnen (sprovën, çrregullimin, sjelljen e fatkeqësive e mundimeve) e cila nuk dëmton vetëm ata që bëjnë keq (por ndikon mbi të gjithë, të mirë e të këqinj) dhe dijeni se Allahu është i Ashpër në ndëshkim.
26. Kujtoni edhe kohën kur ishit fare pak dhe cilësoheshi si të dobët në tokë dhe kishit frikë se njerëzit mund t’ju rripnin e t’ju gllabëronin, por Ai gjeti për ju vend të sigurt dhe ju forcoi me Ndihmën e Tij dhe ju furnizoi me të mira që të mund të falënderoni.
27. O ju që keni besuar! Mos e tradhtoni Allahun dhe të Dërguarin e Tij, as mos e tradhtoni me dashje amanetin (mos shpërdoroni atë që ju është besuar dhe gjithë detyrimet që ju ka caktuar Allahu).
28. Dhe dijeni se pasuritë dhe fëmijët tuaj janë veçse provë për ju dhe se vërtet me Allahun është shpërblimi i madh.
29. O ju që keni besuar! Në qoftë se i nënshtroheni Allahut dhe e keni frikë Atë, atëherë Ai do t’ju garantojë juve një Furkan (parim për të gjykuar mes së drejtës dhe të gabuarës ose Makhaxh - që ju hap rrugë për të dalë nga çdo vështirësi), t’ju fshijë të gjitha gjynahet dhe t’ju falë ju. Dhe Allahu është Zotëruesi dhe Dhuruesi i Mirësive të Mëdha.
30. (Kujto) edhe kur mosbesimtarët thurën komplot kundër teje (O Muhammed) për të të mbajtur ty në pranga, për të të vrarë ose për të të përzënë nga shtëpia jote (Meka); ata po kurdisnin plan, por edhe Allahu po thurte plan dhe (padyshim që) Allahu është më i Miri i planifikuesve.
31. Dhe kur atyre u lexohen Ajetet Tona, thonë: “Ne e kemi dëgjuar këtë (Kur’an). Po të duam, edhe ne mund të themi njësoj. Ky nuk është gjë tjetër, veçse përralla të të parëve.”
32. (Kujto) edhe kur thanë: “O Allah! Në qoftë se ky (Kur’an) është padyshim e vërteta e shpallur prej Teje, atëherë derdh mbi ne breshër gurësh nga qielli ose lësho mbi ne dënim të dhimbshëm.”
33. Por Allahu nuk do t’i ndëshkonte ata, kur ti (Muhammed) je mes tyre, as nuk do t’i ndëshkonte ndërkohë që kërkojnë Faljen (e Allahut).
34. E përse nuk duhet t’i ndëshkojë ata Allahu ndërkohë që ata i ndalojnë njerëzit nga El-Mesxhid El-Haram (Xhamia e Shenjtë, Kaba në Mekë) dhe ata nuk janë kujdestarët e saj? Askush nuk mund të jetë roje e saj përveç Muttekinëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam), por shumica e tyre nuk e dinë.
35. Falja e tyre në Shtëpinë (Kabë) nuk ishte tjetër veçse fërshëllimë dhe duartrokitje. Kështu pra, shijoni dënimin, sepse gjithnjë nuk besuat.
36. Vërtet ata që mohojnë, shpenzojnë pasurinë e tyre për të penguar njerëzit nga Rruga e Allahut dhe kështu do të vazhdojnë ta shpenzojnë, por në fund do të jetë dhimbje për ta dhe ata që nuk besuan, në Xhehenem do të grumbullohen.
37. Me qëllim që Allahu të dallojë të poshtrit nga të mirët dhe që t’i vërë të poshtrit palë-palë, t’i bëjë ata pirg e t’i flakë të gjithë në Xhehenem. Mu këta janë ata të humburit.
38. Thuaju atyre që nuk besuan, në qoftë se ndalohen (nga rruga e gabuar dhe besojnë) do t’u falet e kaluara e tyre, por nëse i kthehen atij (mosbesimit), atëherë shembujt (e të ndëshkuarve) para tyre tashmë kanë paraprirë (si këshillim për ta).
39. Dhe luftoji ata derisa të mos ketë më Fitneh (mosbesim, politeizëm) dhe feja e adhurimi të jetë plotësisht vetëm për Allahun. Por nëse ata ndalohen (nga adhurimi i të tjerëve në vend të Allahut), atëherë padyshim që Allahu është Gjithëvëzhgues për çdo gjë që ata bëjnë.
40. Dhe në qoftë se ata nuk pranojnë, atëherë dije se Allahu është Meula (Zot, Mbrojtësi, Mbështetësi) për ty. Sa Meula i Shkëlqyer dhe sa Ndihmues i Shkëlqyer!
Pjesa 10
41. Dijeni edhe se çdo gjë nga plaçka e luftës që ju mund të fitoni, një e pesta e saj është përcaktuar për Allahun dhe për të Dërguarin (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe të afërmit e tij si dhe për jetimët, për të varfrit që lypin dhe për udhëtarin, në qoftë se ju vërtet keni besuar në Allahun dhe në atë që Ne ia kemi zbritur robit Tonë (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në Ditën e së Vërtetës, Ditën kur u takuan dy forcat (flitet për luftën e Bedrit); dhe Allahu është i Zoti për të bërë gjithçka.
42. (Pëkujtoni edhe) kohën kur ju (ushtria muslimane) ishit afër luginës, ndërsa ata në anën tjetër, ndërsa karvani në fund të saj, më poshtë se ju. Edhe sikur të kishi vendosur që më parë për një takim mes jush, padyshim që do të kishit dështuar në takim, por (ju u takuat) që Allahu të mund ta përmbushte një çështje të përcaktuar që më parë. Në këtë mënyrë ata që do të thyheshin (për shkak të mospranimit të Besimit), të mund të shkatërroheshin pas një prove të qartë dhe ata që do të jetonin (besimtarët), të mund të jetonin pas një prove të qartë. Dhe në të vërtetë Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
43. (Kujto edhe) kohën kur Allahu t’i shfaqi ata ty në ëndërr si fare pak. Në qoftë se Ai do t’ua kishte shfaqur ata si të shumtë, padyshim që do të ishit ftohur dhe padyshim që do të kundërshtoheshit për të vendosur. Por Allahu ju shpëtoi ju. Vërtet Ai është i Gjithëditur për gjithçka që është në gjokse.
44. (Përkujto) edhe kohën kur ju patët përballë (ushtrinë e mohuesve në Ditën e Luftës së Bedrit), Ai ju paraqiti juve ushtrinë e tyre si të vogël në sytë tuaj dhe ju si të paktë në sytë e tyre, me qëllim që Ai të përmbushte një çështje të urdhëruar që më parë. Dhe tek Allahu kthehen të gjitha punët (për vendim).
45. O ju që keni besuar! Kur të takoheni me forcat (armike), qëndroni fort përballë tyre dhe kujtoni fort Emrin e Allahut (me gojë e me zemër) që të jeni me të vërtetë të fituar.
46. Bindjuni edhe Allahut edhe të Dërguarit të Tij, mos u kundërshtoni (me njëri-tjetrin) që të mos humbni kurajon dhe të mos ju lënë fuqitë dhe jini të duruar e të qetë. Vërtet që Allahu është me të duruarit.
47. Dhe mos u bëni si ata që dalin nga shtëpitë e tyre me mburrje dhe për t’u dukur në sytë e njerëzve dhe që i pengojnë njerëzit nga Udha e Allahut. Dhe Allahu është Muhit (që rrethon e përfshin plotësisht) për gjithçka që ata veprojnë.
48. (Kujto) edhe kur shejtani ua bëri t’u duken veprat e tyre (të poshtra) si të drejta si dhe duke u thënë atyre: “Askush nga njerëzimi nuk mund t’ju thyejë juve këtë ditë (në Luftën e Bedrit) dhe vërtet që unë jam pranë jush (me çdo lloj ndihme).” Por kur dy forcat u dukën përballë njëra-tjetrës, ai (shejtani) ia mbathi dhe u tha: “Me të vërtetë unë shoh atë që ju nuk e shihni! Vërtetë që e kam frikë Allahun, pasi Allahu është i Ashpër në ndëshkim.”
49. Kur hipokritët dhe ata me sëmundje (të mosbesimit) në zemra, thanë: “Këta njerëz (muslimanët) i ka mashtruar feja e tyre.” Por kushdo që mbështetet vetëm tek Allahu, atëherë padyshim që Allahu është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
50. Dhe sikur t’i shihje kur melekët u marrin shpirtin atyre që nuk besojnë (në çastin e vdekjes), si i godasin në fytyrë dhe trup (kurriz), (duke u thënë): “Shijoni dënimin e Zjarrit që flakëron.
51. Gjithë kjo nga ajo që kanë sjellë duart tuaja përpara jush. Dhe me të vërtetë që Allahu nuk është i padrejtë ndaj robëve të Vet.”
52. Njësoj si populli i Faraonit dhe i të tjerëve para tyre: Ata i mohuan Ajetet e Allahut, kështu që Allahu i ndëshkoi ata për krimet (mëkatet) e tyre. Vërtet që Allahu është i Gjithëfuqishëm, i Ashpër në ndëshkim.
53. Kjo ngaçë Allahu kurrë nuk do ta ndryshojë një mirësi të cilën Ai e ka dhuruar te një popull derisa ata të ndryshojnë çfarë ka në vetveten e tyre dhe sigurisht që Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
54. Njësoj si populli i Faraonit dhe i të tjerëve para tyre: Ata i përgënjeshtruan Ajetet e Zotit të tyre, kështu që Ne i shkatërruam ata për krimet (mëkatet) e tyre dhe Ne e fundosëm popullin e Faraonit, sepse ata të gjithë ishin Dhalimunë (politeistë, mohues, keqbërës).
55. Vërtet që nga të gjallët më të urryerit tek Allahu janë ata që mohojnë, kështu që ata nuk do të besojnë.
56. Këta janë ata me të cilët ju lidhët marrëveshje, por ata çdo herë e thejnë besën e tyre dhe nuk e kanë frikë aspak Allahun.
57. Kështu që, nëse ju i vini poshtë ata në luftë, i ndëshkoni me ashpërsi me qëllim që të tmerrohen e të shpërndahen ata pas tyre dhe që të marrin mësim.
58. Në qoftë se ti (O Muhammed) ke frikë nga tradhtia e çfarëdo populli, ktheju prapa (marrëveshjen) atyre që të jeni të barabartë (që të mos ketë më marrëveshje mes teje dhe atyre). Vërtet që Allahu nuk i do tradhëtarët.
59. Dhe mos i lër ata që nuk besojnë të mendojnë se mund t’ia hedhin (pa u ndëshkuar). Në të vërtetë ata kurrë nuk do të munden të shpëtojnë vetveten (nga Ndëshkimi i Allahut).
60. Dhe bëni gati kundër tyre gjithë fuqitë që keni, bashkë me kalorinë (dhe me mjetet e sotme më të përkryera për luftë) për ta frikësuar armikun e Allahut dhe tuajin si dhe të tjerët përveç këtyre, të cilët ju mund të mos i njihni, por që Allahu i njeh mjaft mirë. Dhe çfarëdo që të shpenzoni në Çështjen e Allahut, do t’ju shpërblehet dhe asnjë padrejtësi nuk do t’i bëhet askujt prej jush.
61. Por nëse ata anojnë kah paqja, anoni edhe ju nga ajo dhe mbështetuni plotësisht tek Allahu. Vërtet Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
62. Dhe nëse ata duan të të mashtrojnë ty, atëherë sigurisht që më se i Mjaftueshëm për ty është Allahu; është Ai i Cili të ka mbështetur ty me Ndihmën e Tij (të pakursyer) dhe me besimtarët.
63. Dhe Ai i ka bashkuar zemrat e besimtarëve. Sikur ti të kishe shpenzuar gjithë ç’ka në tokë, nuk do të kishe lidhur aq fort zemrat e tyre, por është Allahu që i bëri bashkë ato. Nuk ka dyshim se Ai është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.
64. O Pejgamber! Allahu është më se i Mjaftueshëm për ty dhe për besimtarët që të ndjekin ty.
65. O Pejgamber! Nxiti besimtarët të luftojnë. Në qoftë se ka njëzet të vendosur nga mesi i juaj, ata do të mundin dyqind dhe nëse ka njëqind të vendosur, ata do të mposhtin njëmijë nga mosbesimtarët, sepse këta (mosbesimtarët) janë popull që nuk merr vesh.
66. Tash Allahu e ka lehtësuar detyrën tuaj, pasi Ai e di se ka dobësi në mesin tuaj. Kësisoj, nëse nga mesi juaj janë njëqind të palëkundur, ata do të thyenin dyqind dhe po të kishte prej jush një mijë, ata do të sfidonin dy mijë me Lejen dhe Vullnetin e Allahut. Dhe Allahu është me të duruarit.
67. Nuk i shkon një Pejgamberi që ai të ketë robë lufte (por liroji ata me shpërblim), ndërkohë që ai preu aq shumë (nga armiqtë e tij) në tokë. Ju lakmoni të mirën e kësaj bote (paratë, shpërblimin për lirimin e robëve), por Allahu dëshiron për ju Jetën e Fundit dhe Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.
68. Po të mos kishte qenë një urdhër i paraprirë nga Allahu, do t’ju kishte zënë një dënim i ashpër për atë (shpërblim) që morët.
69. Kështu që kënaquni me çfarë morët si plaçkë lufte, të ligjshme dhe të mirë dhe kijeni frikë Allahun. Vërtet Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
70. O Pejgamber! Thuaju robëve që i keni në duart tuaja: “Po të dijë Allahu ndonjë të mirë (besim të drejtë e të sinqertë) në zemrat tuaja, Ai do t’ju japë juve diçka më të mirë se ajo që ju është marrë dhe Ai do t’ju falë ju. Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
71. Por në qoftë se ata mundohen të të tradhëtojnë ty, ata vërtet që e kanë tradhëtuar Allahun. Kështu që Ai tashmë të dha forcë mbi ta. Dhe Allahu është i Gjithëditur, më i Urti Gjithëgjykues.
72. Nuk ka dyshim se ata që besuan dhe migruan dhe që u përpoçën fort dhe që luftuan me pasurinë e me jetën e tyre në Çështjen e Allahut, si edhe ata që u dhanë atyre strehim e ndihmë - të gjithë këta janë miq e mbrojtës të njëri-tjetrit. Sa për ata që besuan, por nuk u shpërngulën (tek ti o Muhammed), ti nuk u detyrohesh atyre për t’i mbrojtur, deri sa edhe ata të migrojnë, por në qoftë se kërkojnë ndihmën tënde në fe, është detyrë e jotja t’i ndihmosh ata, përveç kundër atij populli me të cilët ti ke marrëveshje bashkëpunimi të ndërsjellë. Dhe Allahu është Gjithëvëzhgues për çdo gjë që ju bëni.
73. Edhe ata që mohojnë janë ndihmës e mbrojtës të njëri-tjetrit. Edhe ju (muslimanë kudo që të jeni) në qoftë se nuk bëni kështu (nuk jeni ndihmës e mbrojtës të njëri-tjetrit, të bashkuar në një, me një Khalif - prijës musliman për mbarë botën Islame për ta bërë fitimtare Fenë e Allahut), (atëherë) në tokë do të kishte Fitneh (trazira, luftë, mosbesim, politeizëm, sprovime, ligësi, djallëzi) dhe Fesad (shkatërrim, korrupsion i madh, shfaqje dhe përhapje politeizmi).
74. Ndërsa ata që besuan dhe migruan dhe luftuan fort në Çështjen e Allahut (Xhihad), si edhe ata të cilët u dhanë atyre strehim e ndihmë - këta janë me të vërtetë besimtarët e merituar, për ta do të ketë Falje të madhe dhe Rizkun Kerim (Begati të Lartë, Kopshtet e Begatë të Xhennetit).
75. Edhe ata që besuan më pas dhe migruan dhe që luftuan fort bashku me ju (në Çështjen e Allahut), edhe ata janë me ju. Por farefisi i gjakut është më i afërt me njëri-tjetrin dhe ka përparësi (në trashëgim) në Urdhërin e përcaktuar nga Allahu. Vërtet Allahu është i Gjithëdituri për çdo gjë.